Öz
Political communication, which emerges from the close ties of politics and communication, has become an indispensable concept for political candidates and political parties. The methods and tools used by political communication offer ways to reach voters for political candidates and parties in the electoral period. Any candidate or political party desiring to come to power through elections aims to get one step closer to this goal by using political communication techniques. Electoral periods are indispensable for democracy and each part takes advantage of political communication campaigns and propaganda activities to effect election results in one's favour. Political actors change preferences of voters through political communication activities and desire them to continue to be on their side. At this point, doctoral dissertations, which examining scientifically political communication studies, become more of an issue. Research subject is to reveal how political communication is examined in doctoral dissertations. In this study, 28 doctoral theses completed between 1994-2019 and obtained from Council of Higher Education Thesis Center with the keyword “political communication” were examined. Research was made by using content analyses technique which is one of the quantitative research methods and data were collected through created categories. In the light of these categories, the universities and the departments where the theses were prepared, the subject on which they were written, the years they were prepared, research methods and data collection techniques were evaluated. Dissertations reached with the keyword political communication provide an overview of the field and related studies
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- ANIK, Cengiz (2005), Yarınki Siyaset, (2. Baskı), Nobel Yayın, Ankara.
- AZİZ, Aysel (2011), Siyasal İletişim, (3. Baskı), Nobel Yayın, Ankara.
- BİLGİN, Nuri (2014),Sosyal Bilimlerde İçerik Analizi Teknik ve Örnek Çalışmalar, (3. Baskı), Siyasal Kitabevi, Ankara.
- BOSTANCI, M. Naci (2010), Siyaset ve Medya: Alacakaranlığın İki Atlısı, Özgür Yayınları, İstanbul.
- ÇANKAYA, Erol (2019), Siyasal İletişim, (2. Baskı), İmge Kitabevi Yayınları, Ankara.
- DAMLAPINAR, Zülfikar ve BALCI, Şükrü (2014), Siyasal İletişim Sürecinde Seçimler, Adaylar, İmajlar, LiteraTürk Academia Yayınları, Konya.
- GÖKSU, Oğuz (2018), Siyasal İletişim “İktidar” İçin Yapılır, LiteraTürk Academia, Konya.
- HEYWOOD, Andrew (2014), Siyaset, (14. Baskı), Liberte Yayınları, Ankara.
- KAID, Lynda Lee and HOLTZ-BACHA, Christina (2008), Encyclopedia of Political Communication, Sage Publications, London.
- KILIÇASLAN, Emine Çakmak (2013), Siyasal İletişim, Paradigma Kitabevi Yayınları, Ankara.
- OSKAY, Ünsal (2017), Kitle İletişimin Kültürel İşlevleri, (2. Baskı), İnkılâp Kitabevi, İstanbul.
- ÖZKAN, Abdullah (2007), Siyasal İletişim Stratejileri, Tasam Yayınları, İstanbul.
- ROGERS, Everett M. (2004), Theoretical Diversity in Political Communication, (Editör), Lynda Lee Kaid. Handbook of Political Communication Research, Lawrence Erlbaum Associates: New Jersey, s. 3-16.
- TOKGÖZ, Oya (2010), Seçimler, Siyasal Reklamlar ve Siyasal İletişim, İmge Kitabevi Yayınları, Ankara.
- TOKGÖZ, Oya (2014), Siyasal İletişimi Anlamak, (2. Baskı), İmge Kitabevi Yayınları, Ankara.
- TÜRKOĞLU, Nurçay (2010), Toplumsal İletişim, (4. Baskı), Urban Kitap, İstanbul.
Öz
Siyaset ve iletişimin sıkı bağından doğan siyasal iletişim kavramı, siyasi adaylar ve siyasi partiler için vazgeçilmez bir kavram haline gelmiştir. Siyasal iletişimin kullandığı yöntem ve araçlar seçim dönemlerinde siyasal adaylar ya da siyasal partiler için seçmene ulaşmanın yollarını sunar. Seçimler yoluyla iktidara sahip olmak isteyen her aday ya da siyasal parti siyasal iletişim tekniklerini kullanarak bu amacına bir adım daha yaklaşmayı hedeflemektedir. Seçim dönemleri demokrasi için vazgeçilmezdir ve bu dönemlerde tüm taraflar seçim sonuçlarını kendi lehlerine etkilemek için siyasal iletişim kampanyaları ve propaganda faaliyetlerinden yararlanırlar. Siyasi aktörler siyasal iletişim faaliyetleri ile seçmenlerin tercihlerini değiştirirler ve bu seçmenlerin kendi taraflarında yer almayı sürdürmelerini isterler. Bu noktada siyasal iletişim çalışmalarını bilimsel açıdan ele alan doktora tezleri önem arz eder. Araştırmanın konusu akademik anlamda siyasal iletişimin doktora tezlerinde nasıl incelendiğini ortaya koymaktır. Bu çalışmada 1994-2019 yılları arasında tamamlanan ve “siyasal iletişim” anahtar kelimesi ile Yüksek Öğretim Kurulu Tez Merkezi’nden elde edilen 28 adet doktora tezi incelenmiştir. Araştırma nicel araştırma yöntemlerinden içerik çözümleme tekniği kullanılarak yapılmış ve veriler oluşturulan kategoriler aracılığı ile veriler elde edilmiştir. Bu kategoriler ışığında tezlerin hazırlandığı üniversiteler, anabilim dalları, hangi konu üzerine yazıldıkları, hazırlandıkları yıllar, araştırma yöntemleri ve veri toplama teknikleri şeklinde değerlendirilmiştir. Siyasal iletişim anahtar kelimesi ile ulaşılan tezler bu anlamda alana ve konu ile ilgili çalışmalara genel bir bakış açısı sağlamaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- ANIK, Cengiz (2005), Yarınki Siyaset, (2. Baskı), Nobel Yayın, Ankara.
- AZİZ, Aysel (2011), Siyasal İletişim, (3. Baskı), Nobel Yayın, Ankara.
- BİLGİN, Nuri (2014),Sosyal Bilimlerde İçerik Analizi Teknik ve Örnek Çalışmalar, (3. Baskı), Siyasal Kitabevi, Ankara.
- BOSTANCI, M. Naci (2010), Siyaset ve Medya: Alacakaranlığın İki Atlısı, Özgür Yayınları, İstanbul.
- ÇANKAYA, Erol (2019), Siyasal İletişim, (2. Baskı), İmge Kitabevi Yayınları, Ankara.
- DAMLAPINAR, Zülfikar ve BALCI, Şükrü (2014), Siyasal İletişim Sürecinde Seçimler, Adaylar, İmajlar, LiteraTürk Academia Yayınları, Konya.
- GÖKSU, Oğuz (2018), Siyasal İletişim “İktidar” İçin Yapılır, LiteraTürk Academia, Konya.
- HEYWOOD, Andrew (2014), Siyaset, (14. Baskı), Liberte Yayınları, Ankara.
- KAID, Lynda Lee and HOLTZ-BACHA, Christina (2008), Encyclopedia of Political Communication, Sage Publications, London.
- KILIÇASLAN, Emine Çakmak (2013), Siyasal İletişim, Paradigma Kitabevi Yayınları, Ankara.
- OSKAY, Ünsal (2017), Kitle İletişimin Kültürel İşlevleri, (2. Baskı), İnkılâp Kitabevi, İstanbul.
- ÖZKAN, Abdullah (2007), Siyasal İletişim Stratejileri, Tasam Yayınları, İstanbul.
- ROGERS, Everett M. (2004), Theoretical Diversity in Political Communication, (Editör), Lynda Lee Kaid. Handbook of Political Communication Research, Lawrence Erlbaum Associates: New Jersey, s. 3-16.
- TOKGÖZ, Oya (2010), Seçimler, Siyasal Reklamlar ve Siyasal İletişim, İmge Kitabevi Yayınları, Ankara.
- TOKGÖZ, Oya (2014), Siyasal İletişimi Anlamak, (2. Baskı), İmge Kitabevi Yayınları, Ankara.
- TÜRKOĞLU, Nurçay (2010), Toplumsal İletişim, (4. Baskı), Urban Kitap, İstanbul.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | İletişim ve Medya Çalışmaları |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Ocak 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020Cilt: 2 Sayı: 1 |
